ناخنک چشم یکی از عارضه های شایع چشمی است که باعث مراجعه بسیاری از بیماران به مراکز درمانی چشم پزشکی می شود. ناخنک چشم به یک ضایعه گوشتی برجسته و مثلثی شکل گفته می شود که طی یک فرایند غیر طبیعی، قرنیه چشم را مورد تهاجم قرار می دهد.
این ضایعه معمولاً در قسمت داخلی قرنیه نمایان و سپس با احاطه کردن سفیدی چشم، به سوی سیاهی آن کشیده می شود. همواره به سبب وجود رگ های فراوانی در این ناحیه، ناخنک چشم به رنگ قرمز یا صورتی ظاهر می شود و گاهی اوقات آنقدر ملتهب است که باعث سوزش و خارش و یا حتی اشک چشم نیز می گردد.
ناخنک چشم که در اثر رشد خوش‌خیم بافت های پیوندی و رگ های ملتحمه ایجاد می شود گاهی اوقات بسیار کوچک است. اما در بسیاری مواقع نیز آنقدر رشد می کند که تا وسط قرنیه کشیده شده و موجب تداخل در بینایی و دید فرد می گردد.
بسیاری از دانشمندان تا کنون علت ناخنک چشم را کشف نکرده اند. اما بسیاری از شواهد و نتایج حاصل از تحقیقات حاکی از آن است که پیدایش ناخنک چشم می تواند ناشی از علت های مختلفی باشد که در ایجاد و رشد آن تأثیر بسزایی داشته است.
از جمله موارد پیدایش ناخنک چشم،
می توان به اشعه فرابنفش خورشید اشاره نمود. عمدتاً بسیاری از افرادی که
بیشتر وقت خود را در محیط های خارج از منزل به ویژه در شرایط آب و هوایی
گرم و آفتابی سپری می کنند، بیشتر در معرض مبتلا به ایجاد ناخنک چشم قرار
می گیرند. چرا که قرار گرفتن در معرض مستقیم آفتاب و اشعه فرابنفش خورشیدی
نقش بسیار مهمی را در پیدایش ناخنک چشم دارد.
همچنین
در پیدایش و ایجاد ناخنک چشم، نمی توان از تأثیرات گرد و غبار و آلودگی ها
چشم پوشی کرد. عوامل ژنتیکی نیز می تواند یکی دیگر از دلایل ایجاد و
پیدایش ناخنک چشم باشد. تحقیقات نشان داده است که میزان ابتلای آقایان به
عارضه ناخنک چشم، تقریباً دو برابر خانم ها است. شاید بتوان یکی از دلایل
آن را اشتغال به کار بیشتر آقایان به نسبت خانم ها دانست.
بدون شک شیوع بیماری ناخنک چشم در فصل تابستان به موجب آب و هوای گرم و تابش مستقیم اشعه فرابنفش خورشیدی، بیشتر از دیگر مواقع سال است. شایان ذکر است که این عارضه در گروه سنی بین ۲۰ تا ۴۰ سال بسیار شایع تر است.
درباره این سایت